Szafran (Crocus sativus)

Szafran jest przyprawą pochodzącą z kwiatu Crocus sativus, powszechnie znanego jako szafran krokus. Crocus jest rodzajem w rodzinie Iridaceae. Szafranowiec dorasta do 20-30 cm (8-12 cali) i nosi do czterech kwiatów, każdy z trzema żywymi karmazynowymi znamiona, które są dystalnym końcem karpia. Wraz ze stylem lub łodygami, które łączą stylizacje z rośliną żywicielską, suszone stygmy są stosowane głównie w różnych kuchniach jako przyprawa i barwnik. Szafran, długo należący do najdroższych wagowo przypraw świata, pochodzi z Grecji lub południowo-zachodniej Azji i był uprawiany po raz pierwszy w Grecji. Jako genetycznie monomorficzny klon, był powoli rozmnażany w dużej części Eurazji, a następnie przeniesiony do części Afryki Północnej, Ameryki Północnej i Oceanii. Smak szafranu i zapach jodoformy lub siana są wynikiem działania środków chemicznych, takich jak pikrokrocyna i safranal. Zawiera również barwnik karotenoidowy, krocynę, która nadaje potrawom i tkaninom bogatą złoto-żółtą barwę. Jego zapisana historia jest poświadczona w VII w. p.n.e. asyryjskim traktacie botanicznym sporządzonym pod egidą Aszurbanipalu, i był przedmiotem handlu i był używany przez ponad cztery tysiąclecia. Iran stanowi obecnie około 90% światowej produkcji szafranu.