Pieczęć wąsata (Erignathus barbatus)

Pieczęć wąsata (Erignathus barbatus), zwana również kwadratową pieczęcią płetwową, jest średniej wielkości pinnipedą, która znajduje się w Oceanie Arktycznym i w jego pobliżu. Cechami wyróżniającymi tę bezuszną pieczęć są kwadratowe płetwy przednie i grube włosie na jej kagańcu. Dorosłe są koloru szarobrązowego, ciemniejsze z tyłu; rzadko z kilkoma słabymi plamkami z tyłu lub ciemnymi plamkami z boku. Czasami twarz i szyja są czerwonawo-brązowe. Szczenięta brodatych fok rodzą się z szarawo-brązowym futrem naturalnym z rozrzuconymi białymi plamami na plecach i głowie. Pieczęć wąsata jest unikalna w podrodzinie Phocinae z dwiema parami smoczków, cechą wspólną dla pieczęci mnichów. Foki wąsate osiągają długość od 2,1 m (6,9 ft) do 2,7 m (8,9 ft) w odcinku od 200 kg (441 lb) do 430 kg (948 lb) wagi. Obie płcie są mniej więcej tej samej wielkości. Foki wąsata są podstawowym źródłem pożywienia dla niedźwiedzi polarnych i wtórnym źródłem dla Eskimosów na wybrzeżu Arktyki. Eskimosyjska nazwa językowa pieczęci to ugjuk (liczba mnoga: ugjuit) lub oogrook lub oogruk. Chociaż mięso byłoby spożywane i blubber spalił się w kudliku (lampa kamienna) Inuici preferowali obrączkowaną pieczęć na jedzenie i światło. Skóra brodatej foki jest twardsza od zwykłej foki i służyła do wyrobu butów, biczów, uprzęży do psich zaprzęgów, do przykrycia drewnianej łodzi szkieletowej, Umiaka oraz do konstruowania namiotów letnich znanych jako tupiq.