Orzech włoski (Juglany)

Orzech włoski jest jadalnym nasieniem dowolnego drzewa z rodzaju Juglans, zwłaszcza orzecha perskiego lub angielskiego, Juglans regia. W niewielkich ilościach dostępne są również w handlu połamane orzechy wschodniego czarnego orzecha włoskiego z drzewa Juglans nigra, podobnie jak pokarmy przygotowywane z orzechów maślanych z Juglans cinerea. Nasiona orzecha włoskiego są źródłem wysokiej gęstości składników odżywczych, w szczególności białek i niezbędnych kwasów tłuszczowych. Orzechy włoskie, podobnie jak inne orzechy z drzew orzechowych, muszą być odpowiednio przetwarzane i przechowywane. Słabe składowanie sprawia, że orzechy włoskie są podatne na infekcje owadami i grzybami pleśniowymi; te ostatnie produkują aflatoksynę - silny czynnik rakotwórczy. Zaatakowana przez pleśń partia nasion orzecha włoskiego nie powinna być przesiewana, a następnie zużywana; całą partię należy wyrzucić. Orzechy włoskie są zaokrąglonymi, jednonasiennymi pestkowymi owocami orzecha włoskiego. Owoc orzecha włoskiego zamknięty jest w zielonej, skórzanej, mięsistej łupinie. Ta łupina jest niejadalna. Po zbiorach, po usunięciu łupiny odsłonięta zostaje zmarszczkowa łupina orzecha włoskiego, która składa się z dwóch połówek. Powłoka ta jest twarda i otacza jądro, które również składa się z dwóch połówek oddzielonych przegrodą. Ziarna nasion - powszechnie dostępne jako orzechy włoskie łuskane - otoczone są brązową warstwą nasienną, która zawiera antyoksydanty. Przeciwutleniacze chronią nasiona bogate w olej przed tlenem z powietrza, zapobiegając jełczenie. Dwa najczęstsze główne gatunki orzechów włoskich uprawiane są dla ich nasion - orzech perski lub angielski i czarny orzech włoski. Orzech angielski (J. regia) pochodzi z Persji, a orzech czarny (J. nigra) pochodzi ze wschodniej Ameryki Północnej. Orzech czarny ma wysoki smak, ale ze względu na twardą skorupę i słabe właściwości łuskania nie jest uprawiany komercyjnie do produkcji orzechów. Produkowane komercyjnie odmiany orzechów włoskich to prawie wszystkie hybrydy orzecha angielskiego. Inne gatunki to J. californica, California Black Walnut (często używany jako podkładka do komercyjnej hodowli J. regia), J. cinerea (orzechy laskowe) oraz J. major, Arizona Walnut. Orzechy włoskie mają późne liście, zazwyczaj nie dłużej niż do połowy wiosny. Wydzielają również substancje chemiczne do gleby, aby zapobiec rozwojowi roślinności konkurencyjnej. Z tego powodu kwiaty lub ogrody warzywne nie powinny być sadzone zbyt blisko nich. Łuski orzecha włoskiego zawierają sok, który z łatwością zabrudzi wszystko, z czym wejdzie w kontakt. Używany jako barwnik do tkanin.