Ponikło słodkie (Eleocharis dulcis)

 

Kasztanowiec chiński (Eleocharis dulcis; synonimy E. equisetina, E. indica, E. plantaginea, E. plantaginoides, E. tuberosa, E. tumida), częściej nazywany po prostu kasztanem wodnym, jest trawiastą turzycą uprawianą ze względu na jadalne bulwy. Kasztanowiec wodny w rzeczywistości nie jest wcale orzechem, ale rośliną wodną, która rośnie na bagnach, pod wodą w błocie. Ma cylindrycznie ukształtowane, bezlistkowe, zielone łodygi, które osiągają wysokość około 1,5 metra. Zacisk wodny, do którego odnosi się również ta sama nazwa, jest niezwiązany i często mylony z kasztanem wodnym. Małe, zaokrąglone, okrągłe łodygi mają chrupiący biały miąższ i mogą być spożywane na surowo, lekko ugotowane lub grillowane, często są peklowane lub konserwowane. Są one popularnym składnikiem chińskich potraw. W Chinach są one najczęściej spożywane na surowo, czasami słodzone. Można je również zmielić na formę mąki używanej do wyrobu ciasta kasztanowca wodnego, co jest powszechne w ramach dim sum cuisine. Są one niezwykłe wśród warzyw na chrupiący nawet po ugotowaniu lub w puszkach, ponieważ ich ściany komórkowe są usieciowane i wzmocnione przez pewne związki fenolowe, jak oligomery kwasu ferulowego. Ta właściwość jest wspólna dla innych warzyw, które pozostają chrupiące w ten sposób, w tym orzecha tygrysa i korzenia lotosu. Cebulki są bogate w węglowodany (około 90 procent w suchej masie), zwłaszcza w skrobię (około 60 procent w suchej masie), a także są dobrym źródłem błonnika pokarmowego, ryboflawiny, witaminy B6, potasu, miedzi i manganu. W przypadku spożycia w stanie niegotowanym, powierzchnia roślin może przenosić Fasciolopsiasis.