Sałata (Lactuca sativa)

Około 50 r. n.e., liście sałaty były często gotowane i podawane przez Rzymian z sosem olejowo-orzechowym, jednak mniejsze liście były czasami spożywane na surowo. Podczas rządów Domicjana w 81/96 r. n.e., tradycja podawania sałaty przed posiłkiem rozpoczęła się. Postromańska Europa kontynuowała tradycję kłusownictwa sałaty, głównie z dużymi odmianami romain, jak również metodę polewania liści gorącym olejem i mieszanką octu. Obecnie większość sałaty uprawia się dla liści, chociaż jeden rodzaj uprawia się dla łodygi i jeden dla nasion, które są przetwarzane w olej. Większość sałaty używana jest w sałatkach, albo samodzielnie, albo z innymi zieleninami, warzywami, mięsem i serami. Sałata rzymska jest często używana do sałatek cezara, z dressingiem, który obejmuje sardele i jaja. Liście sałaty można również znaleźć w zupach, kanapkach i owinięciach, podczas gdy łodygi są spożywane na surowo i gotowane. Spożycie sałaty w Chinach rozwinęło się inaczej niż w krajach zachodnich, ze względu na zagrożenia dla zdrowia i niechęć kulturową do jedzenia surowych liści. W tym kraju "sałatki" powstawały z gotowanych warzyw i były podawane na ciepło lub na zimno. Sałata była również używana w większej gamie potraw niż w krajach zachodnich, co przyczyniło się do powstania wielu potraw, w tym zsiadłego twarogu fasolowego i mięsnego, zup, zup i owoców mieszańca lub z innymi warzywami. Sałata łodygowa, powszechnie spożywana w Chinach, jest spożywana na surowo lub gotowana, ta ostatnia głównie w zupach i mieszadłach.